Το χρονικό μιας οικολογικής καταστροφής μέσα από την κάμερα του Φατίχ Ακίν

Το Τζαμπούρνου είναι ένα μικρό ορεινό χωριό, τοποθετημένο στο βορειοανατολικό κομμάτι της Τουρκίας, ακριβώς στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας.
Οι κάτοικοι του χωριού, απολαμβάνουν το ήπιο και υγρό κλίμα της περιοχής και ζουν παραδοσιακά και σε πλήρη αρμονία με το φυσικό τους περιβάλλον, κυρίως καλλιεργώντας τσάι και ψαρεύοντας.
Το σκηνικό είναι ειδυλλιακό, με τους ντόπιους και τους επισκέπτες του χωριού να απολαμβάνουν την αρμονία της ήπιας καθημερινότητας, μέχρι τη μέρα που το κράτος αποφασίζει να εγκαταστήσει στο Τζαμπούρνου, έναν χώρο υγειονομικής ταφής απορριμμάτων.
Παρά τις διαμαρτυρίες, τα παράπονα και τις διαδηλώσεις, τόσο των αρμόδιων τοπικών φορέων, όσο και των κατοίκων της περιοχής, η εγκατάσταση διάθεσης αποβλήτων τελικά κατασκευάζεται, χωρίς δυστυχώς να τηρεί τις στοιχειώδεις απαιτήσεις ασφαλείας που θα εξασφάλιζαν ενδεχομένως την αρμονική της ένταξη στο φυσικό περιβάλλον του χωριού.

Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα μια ραγδαία μόλυνση του περιβάλλοντος, μέσα από συνεχόμενα ατυχήματα και καταστροφές.


Δείτε το τρέιλερ




Ο αέρας και το νερό μολύνονται, οι ετήσιες βροχοπτώσεις επαναφέρουν τα απόβλητα στο έδαφος και τα ζώα (σμήνη πουλιών και αδέσποτα σκυλιά) πολιορκούν πλέον το χωριό για να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της ζωής τους.

Οι καλλιεργητές τσαγιού, των οποίων οι φυτείες καταστρέφονται μέρα με τη μέρα, δεν μπορούν πλέον να εξασφαλίσουν ούτε τα προς το ζην, ενώ οι συνέπειες είναι πλέον τόσο εμφανώς καταστροφικές που κανείς δε μπορεί να τις αμφισβητήσει.

Παρ'όλα αυτά, τόνοι απορριμμάτων εξακολουθούν να πετιούνται καθημερινά στη χωματερή και το τούνελ μοιάζει να μην έχει καμία διέξοδο για τους κατοίκους του άλλοτε πανέμορφου χωριού.

Το 2006, ο βραβευμένος σκηνοθέτης των επιτυχημένων «Μαζί, Ποτέ!» και «Ο Ήχος της Πόλης», Φατίχ Ακίν, αποφασίζει να επισκεφτεί τον τόπο καταγωγής της γιαγιάς του, την περιοχή του Τραμπζόν και συγκεκριμένα το χωριό Τζαμπούρνου της Τουρκίας, προκειμένου να γυρίσει το φινάλε της ταινίας του «Η Άκρη του Ουρανού».

Εκεί μαθαίνει για την επικείμενη οικολογική καταστροφή και χωρίς δεύτερη σκέψη αποφασίζει να δράσει, με τον δικό του, τρόπο.

Για μια πολύ μεγάλη χρονική περίοδο – περίπου 5 χρόνια – ο Φατίχ κατέγραψε την πάλη των ντόπιων ενάντια στα θεσμικά όργανα του κράτους, καθώς επίσης και τις αναπόφευκτες καταστροφές που έπληξαν ανεπανόρθωτα τον πρώην επίγειο παράδεισο.
«Η αρχική, αφελής ιδέα που μου κατέβηκε όταν άκουσα για όλη αυτή τη διαδικασία, ήταν να αναγγείλω τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ, τόσο στα εγχώρια, όσο και στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, προκειμένου να προβληματίσω, ίσως και να ανακόψω τα σχέδια αυτών που με θράσος ξεκίνησαν αυτή την κατασκευή χωρίς να ρωτήσουν τη γνώμη κανενός άμεσα εμπλεκόμενου. Ειλικρινά, το ξεκίνησα μονάχα ως απειλή», αναφέρει ο διεθνούς φήμης, βραβευμένος σκηνοθέτης, ο οποίος ακόμη και τόσα χρόνια μετά, δε μπορεί να χωνέψει με τίποτα την αδικία προς τους χωρικούς της περιοχής του Τραμπζόν.

Και συνεχίζει: «Τραβάγαμε συνεχώς πλάνα με σκοπό να τους θορυβήσουμε και να κάνουν πίσω, ωστόσο και η δική τους πλευρά συνέχισε να κάνει τη “δουλειά” της».

«Εκείνο που με τρόμαζε περισσότερο σε ολόκληρη τη διαδικασία, ήταν το γεγονός πως κανείς δεν ήξερε που θα οδηγηθεί αυτή η κατάσταση. Ο χώρος υγειονομικής ταφής χτίστηκε και αυτό θα μπορούσε να είναι ένα πιθανό τέλος στην ταινία μας. Θα μπορούσε να είναι απλά η τραγική ιστορία ενός χωριού που αγωνίστηκε ανεπιτυχώς να εμποδίσει την κατασκευή ενός χώρου υγειονομικής ταφής. Ωστόσο φυσικά, όλο αυτό ήταν μονάχα η αρχή και έτσι συνέχισα κι εγώ να καταγράφω τα τεκταινόμενα, χωρίς να γνωρίζω το τέλος. Κατρακυλήσαμε όλοι σε έναν γκρεμό χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς που βρίσκεται ο πάτος. Και μάντεψε που βρισκόμαστε τώρα» τονίζει ο σκηνοθέτης.

Το ντοκιμαντέρ θα προβάλλεται στις αίθουσες από την Πέμπτη 25 Απριλίου.