Ποιος φοβάται το δημοψήφισμα; Του Γιάννη Ν. Κρεστενίτη

Λίγες μέρες μετά τις 28 Μαρτίου 2013, που πραγματοποιήθηκε η μεγάλη λαϊκή συνέλευση από την οποία «γεννήθηκε» το συντονιστικό πολιτών και φορέων «SOSτε το ΝΕΡΟ» (http://sostetonero.blogspot.gr), κυκλοφορεί μια μικρή αφισέτα ενημέρωσης για τον αγώνα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού και κατά της πώλησης της ΕΥΑΘ που ανάμεσα στα άλλα επισημαίνει «Σε αυτόν τον αγώνα ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ και πρέπει να το δείξουμε».
 

Στο διάστημα που ακολούθησε έγινε φανερό ότι αυτή φράση θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ εύκολα με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης. Για το λόγο αυτό θεωρήθηκε ιδιαίτερα θετική εξέλιξη στον αγώνα να μην περάσει το ξεπούλημα της ΕΥΑΘ, η απόφαση των Δημοτικών Συμβουλίων όλων των Δήμων της Θεσσαλονίκης (που σε αρκετούς ήταν και ομόφωνη)  αλλά και της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ και υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος.

 

Ήταν και είναι κατανοητό ότι η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος δεν είναι εύκολη υπόθεση και βέβαια η προκήρυξή του δεν σημαίνει ότι η υπόθεση της μη ιδιωτικοποίησης του νερού έχει κερδηθεί, αφού η πώληση της ΕΥΑΘ είναι βασική μνημονιακή πολιτική επιλογή της Κυβέρνησης. Αυτό ήρθε πολύ γρήγορα να το επιβεβαιώσει ο γενικός γραμματέας της αποκεντρωμένης διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης (ΓΓ/ΑΔΜΘ) με απόφασή του που έφτασε την 1/7/13 στο Δήμο Θέρμης, όπου εκτός των άλλων, δύο σημεία είναι αξιοπρόσεκτα: (α) «αντικείμενα τοπικών δημοψηφισμάτων δεν μπορούν να αποτελούν τα θέματα εθνικής πολιτικής, καθώς και εκείνα που συνιστούν περιφερειακές και νομαρχιακές αρμοδιότητες.» και (β) «Εξάλλου η απόφαση περί ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ εντάσσεται στη γενικότερη οικονομική πολιτική του κράτους και δεν εμπίπτει στις τοπικές αρμοδιότητες του δήμου Θέρμης» που επιβεβαιώνουν ότι στόχος δεν είναι η αποδοτικότερη διαχείριση της ύδρευσης και αποχέτευσης της Θεσσαλονίκης, αλλά η πώληση του κοινού αγαθού, του νερού. Και για την επίτευξη αυτής της πολιτικής και η άποψη των πολιτών δεν χρειάζεται να ζητηθεί ή και όταν αυτή εκφράζεται μπορεί να αγνοείται. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι αυτή η θέση του ΓΓ/ΑΔΜΘ γνωστοποιείται λίγες μέρες μετά (α) την ανακοίνωση από τη σύσκεψη φορέων, δήμων και κινηματικών πρωτοβουλιών ότι θα προχωρήσουν στο δημοψήφισμα για την ΕΥΑΘ και χωρίς την ύπαρξη του σχετικού προεδρικού διατάγματος, απόφαση που γνωστοποιήθηκε και στη γενική συνέλευση των μετόχων της ΕΥΑΘ (28/6/13) και (β) τη σημαντική διαδήλωση που οργανώθηκε στην πόλη από το συντονιστικό «SOSτε το ΝΕΡΟ», αλλά και τη σχετική δημοσιότητα που έχει πάρει το θέμα της επιχειρούμενης ιδιωτικοποίησης του νερού και του ξεπουλήματος της ΕΥΑΘ, κυρίως χάρη στις προσπάθειες πολλών, αλλά και τις συζητήσεις που οργανώθηκαν στην «καταργημένη» ΕΡΤ3 και προβλήθηκαν διαδικτυακά.

Ο ΓΓ/ΑΔΜΘ αγνοεί ακόμη και τη δήλωση του ευρωπαίου επιτρόπου Μπαρνιέ, που μετά την επιτυχή πανευρωπαϊκή εκστρατεία για τη συλλογή υπογραφών της πρωτοβουλίας right2water, αναφέρει πως θα εισηγηθεί στην Επιτροπή, την αφαίρεση του νερού από τον κατάλογο των προς ιδιωτικοποίηση αγαθών.

 Η απόφαση του ΓΓ/ΑΔΜΘ θα πρέπει να οδηγήσει στην ενδυνάμωση της προσπάθειας για την μη ιδιωτικοποίηση του νερού. Ο αγώνας θα είναι δύσκολος και χρειάζεται τη μεγαλύτερη δυνατή συμπαράταξη, γιατί η πρόσβαση στα κοινά αγαθά και τους φυσικούς πόρους καθώς και η συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων για τη διαχείριση τους, είναι δικαίωμα των πολιτών.

               Η πώληση της ΕΥΑΘ και της ΕΥΔΑΠ αργότερα, που θα σημάνει την πλήρη ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, εκτός όλων των άλλων είναι και ζήτημα δημοκρατίας. Γιατί όταν ο κύκλος του νερού, ύδρευση και αποχέτευση, μετατρέπεται σε κέρδος και οι πολίτες αντί να έχουν δικαίωμα στην πρόσβαση σε αυτό το κοινό αγαθό και στη διαχείρισή του, μετατρέπονται σε πελάτες, η εξουσία των πολιτών υποβαθμίζεται, η δημοκρατία καταργείται.

^(*) καθηγητής ΑΠΘ & μέλος της Γραμματείας του «SOSτε το ΝΕΡΟ»