Αυτή εδώ είναι η γειτονιά μου, Γέρακας- Μπαλάνα.. μια περιοχή εγκατελειμένη στο όνομα της κρίσης. Έρχεται στη μνήμη κάποιων μόνο όταν πρόκειται για ψήφους!!!
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν, είναι απάντηση σε εκείνους που δεν έχουν με τι να ασχοληθούν και φτιάχνουν μόνο την κεντρική πλατεία του Γέρακα.
Ποια είναι όμως η δική μου ιστορία; Σαν γειτονιά και δεμένη μεταξύ μας, σε αυτους του χαλεπούς καιρούς που περνάμε όλοι οι Έλληνες, αποφασίσαμε ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να διαμορφωθεί λίγο η εικόνα της γειτονιάς.
Μαζευτήκαμε ένα απόγευμα όλοι λοιπόν στο παρκάκι της φωτο 3 και συζητήσαμε για το πως θα μπορούσαμε να ομορφύνουμε κάπως την γειτονιά μας. Αποφασίσαμε ότι με λίγα δεντράκια στο σύνολο θα γινόταν πολύ όμορφο. Σκιά, πράσινο , τα παιδιά θα χαιρόντουσαν την εξοχή με όλο αυτό. Ούτως ή άλλως το παρκάκι ήταν παρατημένο πολύ καιρό ετσι. Μαζέψαμε ένα αρκετά μεγάλο ποσό , πήγαμε σε ένα φυτώριο και πήραμε τα δεντράκια όπου το ίδιο το φυτώριο ...έφερε άνθρωπο και τα φύτεψε.
Είχαμε ένα θέμα όμως ...το νερό. Αποφασίσαμε να κάνουμε αίτηση στο δήμο να μας βγάλουν σύνδεση για να ποτίζονται. Μάταια. Από το μήνα Μάιο παρακαλάμε για αυτό το πράγμα δίχως να υπάρχει ένα ενδιαφέρον... Αποτέλεσμα ; Nα είμαστε με βαρδιες και να συνεχίζουμε να ποτίζουμε με δικό μας νερό, πρωί και βράδυ, δικά μας έξοδα όλα... Θέλαμε ομορφιά - δεν επιβαρύναμε το Δήμο. Χάσαμε βεβαια 2 πανέμορφους πλατάνους, ένα leyland και προσπαθούμε να σώσουμε ένα καρποφόρο δέντρο.
Οι άλλες φωτό είναι από το εγκατελειμένο πάρκο 3-6 στρεμμάτων.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να πω και πολλά τα βλέπετε.
Ρωτώ: ΓΙΑΤΙ ; Γιατί τέτοια εγκατάλειψη;; Ένα νεκρό πάρκο με 20- 30 δέντρα καταδικασμένα να πεθάνουν, διότι πληροφορήθηκα ότι την βάνα την κλείσανε με αποτέλεσμα αυτά τα δέντρα να μην ποτίζονται. Ένα πάρκο τουαλέτα σκύλων. Ενώ θα μπορούσε αγαπητοί μου κύριοι, αυτο το έρημο πάρκο να σφύζει από ζωή , από λουλούδια, δέντρα, νερό, πανίδα, γέλια παιδιών, γονείς. Πιστεύετε ότι αν υπήρχε μια παιδική χαρά δεν θα την τιμούσαν τα παιδιά μας; Πιστεύετε ότι δεν θα καθόμασταν στα παγκάκια αν υπήρχαν, για να φάμε το παγωτό μας, να μαζευτει το πηγαδάκι της γειτονιάς; Να βγουν οι μαμάδες με τα καρότσια, οι ποδηλάτες; Θα μπορούσατε να περιφράξετε και ένα χώρο για να αφήνουν τα σκυλάκια τους οι ιδιοκτήτες και να παίζουν. όπως π.χ στο πάρκο του Χολαργού. Από κάτω από το πάρκο περνάει το ρέμα. Πιστεύω ότι άνετα θα μπορούσε να φτιαχτεί ένα συντριβάνι... να δροσίζεται ο οφθαλμός και η ψυχή...
Έχουμε κλειστεί όλοι στα σπίτια μας και μοναδικοί που κυκλοφορούν είναι οι πακιστανοί με τα καροτσάκια τίγκα στο σίδερο...
ΝΤΡΟΠΗ! ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΠΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. ΑΠΛΑ ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΑΣ ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ... ΜΗΝ ΧΤΥΠΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΨΗΦΟΥΣ!
ΥΓ: YΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΤΡΩΓΕΣΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ.
Αν σας συγκίνησε καθόλου το παραπάνω κείμενο περιμένουμε να κάνετε κάτι, επιτέλους, τόσο για το νερό όσο και το πάρκο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου