«Υπάρχουν και βλαχοπεριφερειάρχες»

Στο ενδεχόμενο να είναι υποψήφια περιφερειάρχης Αττικής αναφέρεται εμμέσως η Μαρία Καρακλιούμη, με συνέντευξή της στην «Εφ.Συν.». Με προσεκτικό τρόπο, αφήνει αιχμές για τον πολιτικό της προϊστάμενο Γιάννη Σγουρό, εκφράζει τη διαφωνία της με πιθανή σύμπραξη Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ στην Αυτοδιοίκηση, ενώ αμφιβάλλει για την επιτυχία του εγχειρήματος.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Δημήτρη Κουκλουμπέρη


• Τι αίσθηση σας αφήνει η μέχρι στιγμής ενασχόλησή σας με την Αυτοδιοίκηση;

Οι εμπειρίες μου ως αντιπεριφερειάρχη προέρχονται κυρίως από δύο μεγάλους τομείς: τη διοίκηση υπηρεσιών και τη λειτουργία ενός συλλογικού οργάνου, όπως είναι το Περιφερειακό Συμβούλιο. Και στις δύο περιπτώσεις η μετάβαση από την πραγματικότητα που βίωνα σαν εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα, στο άλλο παράλληλο σύμπαν της Περιφέρειας, ήταν γεμάτη εκπλήξεις.

• Αποτελεί η Αττική πρότυπο περιφέρειας;

Θα μπορούσε, αλλά όχι. Ομως, για τι είδους πρότυπο μιλάμε; Πρότυπο αναπτυξιακό ή διοικητικό για παράδειγμα; Δεν θα έλεγα πως είμαστε μοντέλο προς μίμηση, αν και συγκριτικά με τις άλλες περιφέρειες της χώρας νομίζω λειτουργούμε καλύτερα. Οι αιτίες πολλαπλές. Αφ’ ενός τα προβλήματα που δημιουργεί ο «Καλλικράτης», με τη δομή που έχει προβλέψει για την Περιφέρεια και τον αποφασιστικό ρόλο που δίνει στα πρόσωπα, αφ’ ετέρου η διοικητική διάρθρωση και η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού χωρίς κάποιο προκαθορισμένο στόχο.

• «Βλαχοπεριφερειάρχες» στη νοοτροπία υπάρχουν, εκτός από «βλαχοδήμαρχους»;

Βεβαίως, υπάρχουν και «βλαχοπεριφερειάρχες» και «βλαχοδήμαρχοι» και «βλαχοϋπουργοί» και «βλαχομάνατζερ» και «βλαχοεπιχειρηματίες» και «βλαχοϋπάλληλοι», εσείς τώρα το ανακαλύψατε αυτό; Μιλάμε για μια αισθητική αντίληψη, την οποία η ευημερία με δανεικά εξέθρεψε και έκανε κοινωνικό πρότυπο.

Προσωπικά πιστεύω πως τώρα πια μπορούμε να αναδείξουμε ένα άλλο μοντέλο συμπεριφοράς. Η συνέπεια, η προσήνεια και η ήπια αντίδραση στα πράγματα είναι χαρακτηριστικό εκείνων που πατούν γερά στα πόδια τους και ξέρουν τις δυνάμεις τους. Είναι αυτοί που κατά κανόνα λείπουν από την πολιτική σήμερα.

• Θα είστε ξανά υποψήφια με τον συνδυασμό Σγουρού; Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ευκαιρία η γενιά των 35άρηδων, στην οποία ανήκετε, να βγει δυναμικά μπροστά;

Γνωρίζετε κάτι που δεν ξέρω; Δεν έχω συζητήσει με τον περιφερειάρχη το θέμα των εκλογών, άλλωστε είναι πολύ μακριά ακόμη. Για μένα το ζητούμενο δεν είναι μια υποψηφιότητα στις εκλογές, αλλά το μοντέλο διοίκησης και ανάπτυξης το οποίο θα προτείνουμε στους πολίτες και τους τρόπους που θα το υλοποιήσουμε. Είμαι συνομήλικη με τη Μεταπολίτευση και ανήκω σε μια ακόμη γενιά ανθρώπων που δεν αντιλαμβάνεται για ποιο λόγο τη λύση έχει πάλι η γενιά των 60άρηδων. Πιστεύω επίσης πως όλοι είμαστε αντικαταστατοί και δεν είναι για μένα αυτοσκοπός η επανεκλογή.

• Πώς σας ακούγεται η ιδέα της στήριξης κοινών υποψηφίων Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ σε δήμους και περιφέρειες;

Η ιδέα της «στήριξης» από μόνη της μού ακούγεται πια ξένη. Ζούμε σε μια εποχή που οι κομματικές ταυτίσεις έχουν υποχωρήσει και είναι καιρός να απελευθερωθούν οι πολιτικές δυνάμεις.

Νομίζω η πρωτοβουλία ανήκει τώρα στους πολίτες, να αναδείξουν τους ικανούς: να ασκήσουν διοίκηση και να εφαρμόσουν καινοτόμες ιδέες στον πρώτο ή τον δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης. Σχολιάζοντας όμως αυτό που αναφέρατε: παραδοσιακά το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. είχαν διαφορετική προσέγγιση για την αυτοδιοίκηση. Να θυμίσω ότι ο «Καποδίστριας» και ο «Καλλικράτης», οι δύο μεγάλες μεταρρυθμίσεις στην αυτοδιοίκηση, προωθήθηκαν με γενναιότητα από το ΠΑΣΟΚ απέναντι στη σθεναρή αντίδραση της Ν.Δ.

• Μπορεί να ευδοκιμήσει το εγχείρημα για ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς όσο το ΠΑΣΟΚ συμμετέχει στην ίδια κυβέρνηση με τη Ν.Δ., χωρίς διακριτό στίγμα, και με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να δίνει την εντύπωση ότι ο Αντώνης Σαμαράς αποτελεί στρατηγικό του εταίρο;

Μεταξύ της συντηρητικής δεξιάς προσέγγισης του κ. Σαμαρά και της άκαμπτης μαινόμενης Αριστεράς του κ. Τσίπρα υπάρχει εναλλακτική πρόταση, και αυτή είναι μια προοδευτική σοσιαλιστική διακυβέρνηση. Είναι ο χώρος του δημιουργικού Κέντρου που ανέκαθεν ήταν ο πυρήνας του πάλαι ποτέ μεγάλου ΠΑΣΟΚ. Δεν είμαι σίγουρη πως το ΠΑΣΟΚ σήμερα μπορεί να το κάνει ή τουλάχιστον δεν δίνει την εντύπωση πως μπορεί. Αντιλαμβάνομαι την αναγκαιότητα να υπάρχει ένας θεματοφύλακας της σταθερότητας στη χώρα, αλλά δεν καταλαβαίνω την πολιτική της λήθης και της εξομοίωσης. Αλλωστε, οι μεγάλες αλλαγές προκύπτουν από δημιουργικές διαφωνίες και όχι από μίζερες συναινέσεις.

Εφημερίδα Συντακτών