20 Χρόνια ίδιες Λογικές.....Ώρα για Δράση

Γράφει:
Μίλια Κόπτη
Μέλος της Γραμματείας της Δημοτικής παράταξης
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΔΗΜΟ

Πρίν είκοσι περίπου χρόνια, όντας από την μία  νέος κάτοικος του Γέρακα και από την άλλη πάντοτε ενεργή πολίτης, έγινα όπως όλοι, γνώστης των σοβαρών προβλημάτων που ταλάνιζαν την περιοχή. Φυσικά κυριαρχούσε το σοβαρότατο θέμα της έλλειψης αποχέτευσης, που από χρόνια πριν έως και σήμερα ταλαιπωρεί την αισθητική, την υγεία και την τσέπη μας και που παρόλες τις πιέσεις και την αγανάκτηση, παραμένει ακόμα άλυτο ζήτημα για την πλειοψηφία των δημοτών.   Όμως ταυτόχρονα, σύντομα έγινε φανερό ότι εξίσου σημαντικό ζήτημα ήταν η μεγάλη έλλειψη χώρων πρασίνου και αναψυχής, η οποία, σε συνδιασμό με το πρώτο, υποβάθμιζε δραματικά την ποιότητα ζωής κάθε κατοίκου.  Έγινε λοιπόν σαφές εξ’ αρχής ότι η υπεράσπιση και διεκδίκηση κάθε σπιθαμής πρασίνου και ελεύθερου χώρου, θα ήταν ζήτημα αξιοπρέπειας, υγείας ψυχικής και σωματικής.
  Ένας από τους σημαντικότερους χώρους που συνεπώς θα έπρεπε να διεκδικηθεί απ’ την Δημοτική αρχή, ήταν μεταξύ άλλων και ο λόφος Κεραίας στον Σταυρό, ιδιοκτησίας της ΕΡΤ.

 Προσωπικά λόγω της μόνιμης ανάγκης που νοιώθω για επαφή με  το φυσικό περιβάλλον και το πράσινο και λόγω παντελούς έλλειψης άλλων επιλογών στην περιοχή, συχνά οδηγήθηκα στο λόφο για περίπατο όπως και πολλοί άλλοι κάτοικοι, παρά την άσχημη κατάστασης που επικρατεί λόγω της εγκατάλειψης.

 Στα επόμενα χρόνια πολλά έγιναν γύρω από αυτή την διεκδίκηση. Και πρωτοβουλίες επιτροπών κατοίκων και κινητοποιήσεις και το θέμα κατ’ επανάληψη και με επίταση τέθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο, από κατοίκους αλλά και παρατάξεις που κινούνται έξω από τους μηχανισμούς εξουσίας. Οι απαντήσεις και οι αντιδράσεις της Δημοτικής αρχής κινήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ υποβάθμισης του θέματος και χλιαρών υποσχέσεων, αλλά ταυτόχρονα φάνηκε σαφώς  η έλλειψη διάθεσης για διεκδίκηση του χώρου. Και όλα αυτά τη στιγμή που ακόμα και σήμερα τα δέντρα στην περιοχή μετρώνται στα δάχτυλα και οι ελεύθεροι χώροι είναι ελάχιστοι και υποβαθμισμένοι.
  Εύλογα λοιπόν μπορεί κανείς να αναρωτηθεί ποιές τεράστιες εξαρτήσεις από τους εκάστοτε κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, ποιές επαίσχυντες σχέσεις πολιτικής αλληλοστήριξης οδήγησαν τις Δημοτικές αρχές  - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων – να σκύβουν το κεφάλι, να έρπουν κυριολεκτικά στα πόδια της εξουσίας, αρνούμενοι να αρθρώσουν την παραμικρή αντίρρηση και απαίτηση, προβάλοντας την αδιαμφισβήτητα δίκαια διεκδίκηση του χώρου . Όμως αυτού του είδους και ύφους Τοπική Αυτοδιοίκηση, η στηριγμένη στις  εξαρτήσεις και στις πελατιακές σχέσεις με την εξουσία, αλλά και τον δημότη, παρασάγκας απέχει απ’ αυτό που έχει ο τόπος ανάγκη, δηλαδή αυτοδιοίκηση χωρίς εξαρτήσεις με τον πολίτη, για τον πολίτη, αυτοδιοίκηση  συμμετοχική, διεκδικητική και κοινωνικά αλληλέγγυα.
   Έτσι  φτάνουμε είκοσι χρόνια μετά, να αντιμετωπίζουμε ξανά πιό έντονα από ποτέ τον κίνδυνο και ο χώρος του Λόφου της Κεραίας να πουληθεί από το ΤΑΙΠΕΔ, στον οποίο παραχωρήθηκε πρόσφατα κατόπιν εντολής της Τρόικα,σε ιδιώτες για διάφορες πιθανές χρήσεις.

Τελικά λύσεις δεν υπάρχουν πολλές  και σίγουρα δεν θα έρθουν απ’ τα πάνω. Μόνος δρόμος να ξεκινήσουμε καινούργιες μαζικές κινητοποιήσεις. Να συμμετέχουμε στη πρωτοβουλία των κατοίκων και στη Συγκέντρωση την Κυριακή  13 Οκτωβρίου 11π.μ. στο Λόφο. Να μαζέψουμε υπογραφές και να πάμε μαζικά στο Δημοτικό Συμβούλιο για να πιέσουμε, μαζί με όσους συμβούλους συμφωνούν, να χαρακτηριστεί ΄΄ δασική έκταση΄΄ και να αποδοθεί ο χώρος στους δημότες. Και παράλληλα να παλέψουμε για ένα άλλο ύφος και ήθος στη Τοπική Αυτοδιοίκηση, να διεκδικήσουμε ένα Δήμο με χαρακτηριστικά συλλογικότητας, δημοκρατίας και δράσης.