του Τάκη Καραγιαννίδη από το protagon
Σχεδόν σε όλα τα πράγματα στη ζωή, η επιστροφή στα παλιά είναι αποτυχημένη συνταγή. Σαν ξαναζεσταμένο φαγητό. Όσο γευστικό κι αν είναι, η αίσθηση της φρεσκάδας απουσιάζει από τον ουρανίσκο. Κάπως έτσι είναι και στις ανθρώπινες σχέσεις. Ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές, πολιτικές.
Εδώ και μερικές ημέρες, ο Γιώργος Καρατζαφέρης εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο. Από τις μικρές-μικρές παρεμβάσεις σε εκπομπές και δελτία μέχρι την ώρα που ανακοίνωσε την προθυμία του να «χαρίσει» τις υπηρεσίες του στον Δήμο της Αθήνας. Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι το ξαναζεσταμένο φαγητό και η επιστροφή μας σε αυτό. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει κάτι άλλο να καταναλώσουμε και φαντάζει ως η μόνη επιλογή. Την περασμένη εβδομάδα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ανακοίνωσε πως θα ήταν πρόθυμος να σφουγγαρίσει τις σκάλες στο Μαξίμου, εάν ο Αντώνης Σαμαράς αλλάξει ρότα στην πολιτική. Χθες πως είναι έτοιμος να κατέβει για δήμαρχος, προκειμένου να μην εκλεγεί ο Ηλίας Κασιδιάρης. Η περίπτωση του Καρατζαφέρη είναι χαρακτηριστική ενός παίκτη πόκερ που έχει πάει ρέστα με ρήγα και άσσο στα χέρια και κάτω ανοίγουν φύλλα που του χαλάνε τα σχέδια.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, μια λάθος πολιτική εκτίμηση θα είχε συνέπειες μόνο στον πολιτικό σχηματισμό του που έμεινε εκτός Βουλής, χάνοντας τα βασικά του στελέχη. Ωστόσο, η ιστορία έχει δείξει πως τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα. Και την ιστορία, όταν δεν τη διαβάζεις είσαι καταδικασμένος να τη λουστείς. Ο ίδιος μίλησε για το παρελθόν και την επιλογή του να καλέσει τη Χρυσή Αυγή στην αρένα της πολιτικής. Περασμένα ξεχασμένα θα πείτε, αλλά κάτι τέτοιες μικρές κινήσεις είναι αυτές που σηκώνουν λίγο-λίγο την κουρτίνα πριν αποκαλυφθεί το τέρας. Δείτε τι έλεγε και με ποιο ύφος πριν 10 περίπου χρόνια και θα καταλάβετε. Πολιτικός καιροσκοπισμός ανακατεμένος με σοβαροφάνεια και ντυμένος με τον μανδύα της υπευθυνότητας. Μόνο που τελικά τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά. Όπως και πριν μερικούς μήνες. Έπαιξε και έχασε.
Ζούμε στην εποχή που ότι έχει κατακερματιστεί ότι υπήρχε Αριστερά του κέντρου και προσπαθεί να ανασυνταχθεί. Δεν αργεί και η ώρα να συμβεί το ίδιο και στην απέναντι πλευρά. Οι παίκτες παίρνουν τις θέσεις τους, έχουν κοιτάξει τα φύλλα τους και ετοιμάζονται για την παρτίδα. Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι στο τραπέζι κάθονται άνθρωποι που έχουν παρελθόν αμαρτωλό, με τσεκούρια στα χέρια και δηλώσεις υπέρ της θανατικής ποινής. Και πάντα υπάρχει εκεί κάποιος για να «ξεπλύνει», σφουγγαρίζοντας τις σκάλες.
Σχεδόν σε όλα τα πράγματα στη ζωή, η επιστροφή στα παλιά είναι αποτυχημένη συνταγή. Σαν ξαναζεσταμένο φαγητό. Όσο γευστικό κι αν είναι, η αίσθηση της φρεσκάδας απουσιάζει από τον ουρανίσκο. Κάπως έτσι είναι και στις ανθρώπινες σχέσεις. Ερωτικές, φιλικές, οικογενειακές, πολιτικές.
Εδώ και μερικές ημέρες, ο Γιώργος Καρατζαφέρης εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο. Από τις μικρές-μικρές παρεμβάσεις σε εκπομπές και δελτία μέχρι την ώρα που ανακοίνωσε την προθυμία του να «χαρίσει» τις υπηρεσίες του στον Δήμο της Αθήνας. Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι το ξαναζεσταμένο φαγητό και η επιστροφή μας σε αυτό. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει κάτι άλλο να καταναλώσουμε και φαντάζει ως η μόνη επιλογή. Την περασμένη εβδομάδα, ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ ανακοίνωσε πως θα ήταν πρόθυμος να σφουγγαρίσει τις σκάλες στο Μαξίμου, εάν ο Αντώνης Σαμαράς αλλάξει ρότα στην πολιτική. Χθες πως είναι έτοιμος να κατέβει για δήμαρχος, προκειμένου να μην εκλεγεί ο Ηλίας Κασιδιάρης. Η περίπτωση του Καρατζαφέρη είναι χαρακτηριστική ενός παίκτη πόκερ που έχει πάει ρέστα με ρήγα και άσσο στα χέρια και κάτω ανοίγουν φύλλα που του χαλάνε τα σχέδια.
Υπό φυσιολογικές συνθήκες, μια λάθος πολιτική εκτίμηση θα είχε συνέπειες μόνο στον πολιτικό σχηματισμό του που έμεινε εκτός Βουλής, χάνοντας τα βασικά του στελέχη. Ωστόσο, η ιστορία έχει δείξει πως τα πράγματα είναι λίγο πιο σύνθετα. Και την ιστορία, όταν δεν τη διαβάζεις είσαι καταδικασμένος να τη λουστείς. Ο ίδιος μίλησε για το παρελθόν και την επιλογή του να καλέσει τη Χρυσή Αυγή στην αρένα της πολιτικής. Περασμένα ξεχασμένα θα πείτε, αλλά κάτι τέτοιες μικρές κινήσεις είναι αυτές που σηκώνουν λίγο-λίγο την κουρτίνα πριν αποκαλυφθεί το τέρας. Δείτε τι έλεγε και με ποιο ύφος πριν 10 περίπου χρόνια και θα καταλάβετε. Πολιτικός καιροσκοπισμός ανακατεμένος με σοβαροφάνεια και ντυμένος με τον μανδύα της υπευθυνότητας. Μόνο που τελικά τα πράγματα ήρθαν διαφορετικά. Όπως και πριν μερικούς μήνες. Έπαιξε και έχασε.
Ζούμε στην εποχή που ότι έχει κατακερματιστεί ότι υπήρχε Αριστερά του κέντρου και προσπαθεί να ανασυνταχθεί. Δεν αργεί και η ώρα να συμβεί το ίδιο και στην απέναντι πλευρά. Οι παίκτες παίρνουν τις θέσεις τους, έχουν κοιτάξει τα φύλλα τους και ετοιμάζονται για την παρτίδα. Το πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι στο τραπέζι κάθονται άνθρωποι που έχουν παρελθόν αμαρτωλό, με τσεκούρια στα χέρια και δηλώσεις υπέρ της θανατικής ποινής. Και πάντα υπάρχει εκεί κάποιος για να «ξεπλύνει», σφουγγαρίζοντας τις σκάλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου