Χρειαζόμαστε νέες ιδέες και σύγχρονο όραμα στο Δήμο Παλλήνης (Γράφει ο Νίκος Σίμος)

“Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους”Πλάτωνας 427-347 π.Χ

Η φράση αυτή, ειπωμένη 2500 χρόνια πριν, ίσως σήμερα δικαιώνεται περισσότερο από ποτέ. Το πολιτικό σύστημα των τελευταίων 50 ετών (τουλάχιστον) έχει αποτύχει παταγωδώς και η ανάγκη για νέο τρόπο διακυβέρνησης, για σύγχρονο και αποτελεσματικό τρόπο διοίκησης, δεν είναι διαπραγματεύσιμη.

Πρόσφατη έρευνα σχετικά με τις αυτοδιοικητικές εκλογές, που διενεργήθηκε σε δείγμα περίπου 30.000 ατόμων έδειξε – μέσα σε όλα τα άλλα – ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων επιθυμεί νέα πρόσωπα, σαραντάρηδες, επαγγελματικά καταξιωμένους και κυρίως αποδεσμευμένους από κομματικούς μηχανισμούς.

 

Κατά την προσωπική μου άποψη αυτό που χρειαζόμαστε είναι νέες ιδέες, αποδέσμευση από τις νοοτροπίες του παρελθόντος και όραμα για την πόλη. Αυτά βέβαια δεν εξασφαλίζονται απλώς και μόνον από την ηλικία των αιρετών. Δεν αποτελεί εχέγγυο η τέταρτη δεκαετία της ζωής τους.

Η εποχή της πόλωσης, του μπαλκονιού, των κατασκευασμένων κατηγοριών, της λασπολογίας, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η τέχνη του να κάνουμε την τρίχα, τριχιά δεν έχει «επαγγελματικό» μέλλον. Δεν αποφέρει πλέον κέρδος!

Έχει έρθει η ώρα να αφήσουμε στο παρελθόν τις προεκλογικές κορώνες, τους λαϊκισμούς, «τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα»! Έχει έρθει η ώρα να φερθούμε με πολιτικό πολιτισμό και ήθος. Έχει έρθει η ώρα να μάθουμε να σεβόμαστε τον αντίπαλο, διότι όταν κάποιος έχει το ήθος να σέβεται τον αντίπαλό του τότε μπορεί και σέβεται και τον ψηφοφόρο που ζητά την ψήφο του! Ας μην ξεχνάμε ότι όσο πιο ισχυρός είναι ο αντίπαλος τόσο μεγαλύτερη αξία έχει η νίκη.

Ευχής έργον να υπάρξει, και άξιος αυτός που θα διεκδικήσει το δημαρχιακό θώκο όχι επειδή θα καταφέρει να μειώσει τον αντίπαλο χρεώνοντάς του λάθη και ευθύνες, υπαρκτές και μη, αλλά επειδή θα καταφέρει να εμπνεύσει με το όραμά του, επειδή θα πείσει ότι ο ίδιος είναι καλύτερος και όχι ο αντίπαλος χειρότερος. Προσωπικές επιθέσεις, χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, ανέξοδες απειλές και κατηγορίες, μάλλον επιφέρουν αντίθετο αποτέλεσμα. Ταυτίζουν τον υποψήφιο με όλα αυτά που σιχαθήκαμε να ακούμε τόσα χρόνια, με όλα αυτά που μας έσκασαν στη μούρη – ας μου επιτραπεί η έκφραση – και μόνο πνοή ανανέωσης δεν προμηνύουν.

Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να κερδίσεις τον «αντίπαλο». Μόνο ένας. Οι εκλογές. Αν υπάρχουν στοιχεία αξιόποινων πράξεων, τα δείχνεις. Αν πιστεύεις ότι πρέπει να επέμβει ο εισαγγελέας, τον καλείς. Αν πιστεύεις ότι υπάρχει κακοδιαχείριση, το αποδεικνύεις. Αλλιώς, μην μιλάς γιατί εξομοιώνεσαι με αυτό που κατακρίνεις και καταγγέλλεις.

Πηγή