Η «Πρωτοβουλία των 5» και οι προτάσεις τους

Σχόλιο του 902 gr

Πού οδηγεί ο περίφημος νέος «οδικός χάρτης για την τοπική διακυβέρνηση», που παρουσίασαν οι δήμαρχοι της «Πρωτοβουλίας των 5» την περασμένη Πέμπτη σε συνέντευξη Τύπου; Τι προτείνουν, τι επιδιώκουν, πού το πάνε; Ας δούμε βασικά σημεία της πρότασής τους:
- «Αναθεμελίωση του διοικητικού συστήματος της χώρας και ενδυνάμωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αναγκαίες λειτουργικές και οργανωτικές ανακατατάξεις στο πεδίο του διοικητικού συστήματος. Το διοικητικό σύστημα θα πρέπει να νοείται ως λειτουργική ενότητα που περιλαμβάνει όχι μόνο το κεντρικό κράτος, αλλά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση».

 
- «Πλήρης απεξάρτηση από κομματικούς εναγκαλισμούς, με καινοτόμες λύσεις για τη διαχείριση της καθημερινότητας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, με ορθολογική διαχείριση αρμοδιοτήτων και πόρων, με επαναπροσδιορισμό των σχέσεων των δήμων με την Πολιτεία και τους επιχειρηματίες».
- «Οικονομική αυτοτέλεια. Να αποφασίζουμε ως Δήμοι και να υλοποιούμε τις αποφάσεις μόνοι μας, χωρίς να εξαρτόμαστε από την κεντρική εξουσία και τους μηχανισμούς της. Νοικοκυρεμένη διαχείριση των εσόδων των δήμων και περιορισμός των εξόδων του».
- «Πέρα από τη βοήθεια σε επίπεδο αλληλεγγύης και πρόνοιας, οι δήμοι πρέπει να περάσουμε και στην ενεργητική κοινωνική πολιτική. Αυτή που βοηθά το επιχειρείν και τη δημιουργικότητα σε κάθε επίπεδο».
- «Στο νέο ΕΣΠΑ οι τομείς της ενέργειας, των φυσικών πόρων, του περιβάλλοντος, της ψηφιακής τεχνολογίας και του τουρισμού πρέπει να αντιμετωπιστούν ως προκλήσεις που μπορούν να μετατραπούν σε ευκαιρίες ανάπτυξης».

* * *

Τι συνθέτει αυτό το ψηφιδωτό των προτάσεων; Δεν μπορούμε να προσπεράσουμε τον πειρασμό. Πρόκειται για καραμπινάτες προτάσεις που επιβεβαιώνουν την προσήλωση σε μια πολιτική που υπηρετεί στόχους του κεφαλαίου. Είτε θέλουν να αυτοαποκαλούνται ακομμάτιστοι είτε θέλουν να δηλώνουν ανεξάρτητοι, είναι ενταγμένοι 100% στην υπηρεσία του σημερινού αντιλαϊκού καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης που οδηγεί σε ακόμα περισσότερα δεινά από αυτά που ήδη βιώνουν οι εργατικές λαϊκές οικογένειες. Και εξηγούμαστε:
- Η παραδοχή ότι δήμοι, περιφέρειες, αποκεντρωμένη διοίκηση, δημόσια διοίκηση, κυβέρνηση αποτελούν ενιαία «λειτουργική ενότητα», σε συνδυασμό με τον «επαναπροσδιορισμό των σχέσεων των Δήμων με την Πολιτεία και τους επιχειρηματίες», τι σημαίνει; Οτι θέλουν μια διαφορετική σχέση ανάμεσα στους δήμους και το κεντρικό κράτος. Οτι αναζητούν έναν περισσότερο πρωταγωνιστικό ρόλο για την Τοπική Διοίκηση ως τμήμα του αστικού κράτους, ώστε να υλοποιείται η πολιτική του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των αστικών κυβερνήσεων, χωρίς τα προβλήματα που εμφανίζονται ως αποτέλεσμα δυσλειτουργιών στη σχέση κράτους - Τοπικής Διοίκησης, λόγω αλληλοεμπλοκών στην υλοποίηση της αστικής πολιτικής σε διάφορους τομείς. Γιατί να σχεδιάζεται και να υλοποιείται μια καπιταλιστική επένδυση με την εποπτεία και την ευθύνη του κεντρικού κράτους, όταν οι δήμοι και οι περιφέρειες έχουν μεγαλύτερες δυνατότητες να παίξουν άμεσα αυτόν το ρόλο; Ως προς το ποια ταξικά συμφέροντα που θέλουν να εξυπηρετήσουν, μπορεί να πει κάποιος ότι έχουν δίκιο. Ομως, αλλάζει κάτι προς το καλύτερο για το λαό, τους εργαζόμενους, τους ανέργους μια τέτοια διοικητική αναδιανομή ρόλων; Εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα η εφαρμογή της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής πιο άμεσα από τους δήμους; Δεν είναι τυχαίο δε ότι αναφέρονται στο ΕΣΠΑ σαν εργαλείο για καπιταλιστικές επενδύσεις σε τομείς όπως η Ενέργεια και ο Τουρισμός και το οποίο θέλουν να διαχειρίζονται απευθείας οι ίδιοι οι δήμοι. Υπάρχει άλλωστε ανάλογη πείρα στην ΕΕ από τη λειτουργία των Τοπικών Διοικήσεων με τέτοιον τρόπο.
- Οικονομική αυτοτέλεια. Δηλαδή, οι δήμοι θα ψάχνουν μόνοι τους έσοδα μέσω της φορολόγησης των εργατικών λαϊκών νοικοκυριών, τις συμπράξεις με τον «ιδιωτικό τομέα». Αύξηση δημοτικών τελών μέσω της ΔΕΗ, αύξηση τροφείων σε παιδικούς σταθμούς, επί πληρωμή υπηρεσίες Πρόνοιας, Αθλητισμού, Πολιτισμού. Επιπλέον, αναζήτηση συνεργασιών με επιχειρηματίες που θα αναλάβουν υπηρεσίες και τομείς που καλύπτονται σήμερα - έστω και υποτυπωδώς - από τους δήμους. Αρα, κατάργηση υπηρεσιών, απολύσεις, μεγαλύτερο κόστος, μεγαλύτερος αποκλεισμός εργαζομένων από τέτοιες υπηρεσίες. Σημειώνουμε δε ότι εκτός από τους ...«ακομμάτιστους», η λογική της «οικονομικής αυτοτέλειας» βρίσκεται στην προμετωπίδα δυνάμεων όπως ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ. Οσοι εκλεγμένοι, και τα κόμματα που τους στηρίζουν, μιλούν για οικονομική αυτοτέλεια, είναι οι ίδιοι που τα προηγούμενα χρόνια συναίνεσαν στη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς τους δήμους, στη λογική της ανταποδοτικότητας και στη λογική της συρρίκνωσης και της συγχώνευσης, της παροχής έργου και υπηρεσιών σε ιδιώτες.
- Ενεργητική κοινωνική πολιτική και «επιχειρείν». Μιλούν δηλαδή για στήριξη στην «επιχειρηματικότητα, αλλά και τη δημιουργική και κοινωνική οικονομία». Μία μορφή αυτού που λένε είναι οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, που πολλοί δήμοι πρωτοστατούν στο στήσιμό τους, καλώντας ανέργους, απολυμένους συμβασιούχους εργαζόμενους στους δήμους να φτιάξουν μία τέτοια επιχείρηση για να συνεχιστούν προγράμματα Πρόνοιας, όπως το «Βοήθεια στο Σπίτι» ή για να λειτουργούν παιδικοί σταθμοί. Οπου δοκιμάστηκαν τέτοιες επιχειρήσεις, μειώθηκε παραπέρα η κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους, απολύθηκε προσωπικό τους, εμπορευματοποιήθηκαν έργα και υπηρεσίες προς τους δημότες, μεθοδεύτηκε η απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη να προσφέρει πλήρεις, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες στο λαό, που τις έχει ήδη πληρώσει μέσω άμεσης και έμμεσης φορολογίας. Και, βέβαια, οι ίδιες οι επιχειρήσεις, μη μπορώντας να αντέξουν στον ανταγωνισμό, είτε κλείνουν είτε ζητούν περισσότερα χρήματα από τους δημότες.

* * *

Πρόκειται λοιπόν για οδικό χάρτη ενίσχυσης της σημερινής αντιλαϊκής πολιτικής, όσο και αν μασκαρεύεται με «νέο», «ακομμάτιστο», «εκσυγχρονιστικό» περιτύλιγμα. Αντικειμενικά αποτελεί έναν εχθρικό δρόμο για το λαό, για την εργατική τάξη.